Digitale duurzaamheid
Toch is het aantal smartphones en tablets in ons land gestaag toegenomen en op die apparaten komt alles bijeen. Daar komt het e-book terecht, in legale vorm: gekocht of geleend via Amazon; of illegaal via een torrent site of datzelfde Amazon - een bedrijf dat soms de neiging heeft vooruit te lopen op afspraken met belanghebbenden. Op de mobile devices is ook ruimte voor social media, waar een deel van het bedrijfsleven gretig gebruik van maakt. Een andere groep bedrijven heeft juist grote moeite met mobiele apparaten en ziet als een berg op tegen BYOD, social media en andere digitale verschijnselen.
Het is een boeiend schouwspel dat voorlopig niet zal eindigen. In tegendeel, er zullen blijvend nieuwe oplossingen en problemen bij komen. Zoals Repudo, een app waarmee je virtuele objecten op echte locaties kunt 'droppen' of 'oppikken'. Denk aan een uitgever (of auteur) die vijftig boekexemplaren op verschillende locaties in een stad 'verstopt'. Je moet er naar toe met je smartphone om het boek of object werkelijk te kunnen downloaden. Repudo won terecht een Accenture Innovation Award; het idee is bijzonder interessant. Maar naast veel nieuwe toepassingen voorzie ik ook enorme digitale afvalbergen op allerlei voor de hand liggende locaties: onder de Eiffeltoren (stapels liefdesverklaringen); voor de ingang van de boekhandel (stapels boeken), bij parkeergarages (stapels auto-onderdelen) en op ieder willekeurig bounty-eiland bergen met kiekjes van zonsondergangen. Zo komt space trash wel heel dichtbij. Mocht Repudo in 2012 echt doorbreken, dan voorspel ik dat in 2013 de eerste virtuele vuilniswagens zullen rondrijden. Iets dat in cyberspace helaas nooit is doorgevoerd, waardoor we nu met een overkill aan nutteloze blogs en tweets zitten opgezadeld.
In de lente van 2014 zetten we niet alleen de ramen van ons huis open, maar proberen we ook ons digitale afval te verwijderen: in de cloud en op alle devices die we dan bezitten. En in 2015 vervangen we - rondzwemmend in ons digitale vuil - het begrip mediawijsheid door virtuele hygiëne of digitaal milieubeheer. Maar het duurt nog generaties voordat we ontdekken dat het aantal beschikbare nullen en enen toch eindig blijkt te zijn.