De app tsunami

Vermakelijk waren ze wel, de vier jonge ondernemers. Wie moet er nou niet glimlachen bij een Godess-alert, een app voor vergeetachtige en onattente mannen, Truienradar, een combinatie tussen kleedadvies op basis van gevoelstemperatuur en social mode, een beurskoersenvoorspeller, tafelheer Jort Kelder werd hier behoorlijk opgewonden van, en een vierde app die me helaas al weer ontschoten is. Ik heb me vanochtend echter niet gehaast om één van deze apps direct op mijn iPad of Samsung Galaxy S2 (ja, ik ben helemaal bij) te zetten.

Voor de meeste van de apps moet je ook nog betalen. Bij mij komt de vraag op: wie gaat voor dit soort zaken betalen? Dit is toch echt gadget-niveau. Betaalbereidheid voor apps is al niet erg hoog, tenzij er een echte meerwaarde is. Wat dat betreft lijkt het net de echte wereld. Er is een onmetelijke hoeveelheid apps beschikbaar en onderzoek heeft laten zien dat veel mensen juist minder apps op hun apparaten zetten en dat veel apps (waarschijnlijk vooral gratis apps) ongebruikt op apparaten staan.

Het begint hype-achtige vormen aan te nemen: als het maar een app is, gaat het werken. Ik geloof daar niet zo in. Uiteindelijk gelden voor apps dezelfde wetten als voor alle andere media: toegevoegde waarde voor de klant. Er zal best nog wel eens iemand met een idee komen dat hem/haar direct miljonair maakt, maar net als in de online wereld of in de wereld van de hardware, niet iedereen is Mark Zuckerberg, Larry Page, Sergey Brin, Steve Jobs of Bill Gates.

Aan de andere kant: "het houdt ze van de straat" zou mijn moeder zeggen.