Waarom ik tegen staatssteun ben

Laten we nu niet net doen alsof alleen de boekenbranche in zwaar weer verkeert: grote delen van de retail hebben het moeilijk en je hoeft de krant er maar op na te slaan om over allerlei sectoren te lezen  die het moeilijk hebben en waar faillisementen aan de orde van de dag zijn. Als de staat voor al die sectoren moet gaan opdraaien, dan kunnen we misschien beter een ouderwetse planeconomie invoeren. Dat lijkt mij een onzinnig plan.

Maar wat dan? Kan de staat iets voor ons doen? Ja, dat kan zeker, maar dan moet de branche, en ik praat nu alleen over onze eigen uitgeefbranche, eerst tekenen van ondernemen gaan vertonen. Niet het Calimero-gedrag over de boze buitenwereld, maar laten we eens de mouwen opstropen en de ontwikkelingen pro-actief tegemoet treden. Dan kan de staat iets voor ons betekenen door de regelgeving voor innovatie, kredietverstrekking door banken en de lastendruk aan te pakken. De staat moet de voorwaarden scheppen waaronder wij goed kunnen ondernemen en de kansen zelf kunnen creeeren an afmaken.

Subsidieren van gebrek aan ondernemingszin lijkt me dodelijk. Wij, de branche, moeten laten zien dat we iets willen en ons niet alleen beklagen over ontwikkelingen die niet meer te ontlopen zijn. De digitalisering is een feit, het veranderde gedrag van de consument is een feit, en Apple, Google, Samsung en Microsoft zijn here to stay! De overheid zou ondernemende uitgevers en boekhandelaars moeten helpen door te zorgen dat er ondernomen kan worden. Er is ruimte genoeg voor alle niches en de consument weet de weg daarbinnen prima te vinden. Het is aan de uitgevers om te weten waar je klanten zitten en wat ze willen. Het is aan de boekhandel om de klant te binden en te dienen. Als je dat niet lukt, dan kan zelfs Vadertje Staat je niet redden.

Wat vindt u? Stem op de stelling rechtsboven aan deze pagina of geef hieronder uw mening.